Πώς γίνομαι καλύτερη κόρη


Η σχέση με τα παιδιά μας καθώς αυτά μεγαλώνουν και από έφηβοι γίνονται ενήλικες, προσδιορίζει και αλλάζει τη σχέση με τους γονείς μας.


Έχοντας κόρη (ενήλικη πλέον), διδάσκομαι πώς να γίνω κι εγώ καλύτερη κόρη με τη σειρά μου. Γιατί παρότι αγαπάω τη μαμά μου, αντιλήφθηκα πως δεν της το δείχνω με όλους του δυνατούς τρόπους.

Της γκρινιάζω, την αμφισβητώ, τη βάζω στη θέση της με ένα βλέμμα, τη μαλώνω, βαριέμαι να της μιλήσω, βαριέμαι να την ακούσω, νευριάζω όταν μου πιάνει τα μαλλιά, όταν μου λέει ότι η μπλούζα που φοράω δεν μου πηγαίνει τόσο…

Κι επειδή όλα εδώ πληρώνονται, λες και ζω κάποια συμπαντική συνωμοσία, τα ίδια ακριβώς μου κάνει η κόρη μου.

Και παρότι ξέρω πόσο με αγαπάει, πληγώνομαι ή/και θίγομαι.

Το παίρνω προσωπικά. Θέλω περισσότερα.

Και γι’ αυτό άρχισα ασυναίσθητα να συμπάσχω, να εξασκώ την αρετή της ενσυναίσθησης, να φέρομαι καλύτερα, με περισσότερη υπομονή στη δική μου μαμά. Τώρα της δίνω περισσότερα. Και της δείχνω περισσότερα. Γιατί τώρα ξέρω.

Και αν η κόρη μου αποκτήσει κάποια στιγμή κόρη, και όταν αυτή η φανταστική κόρη της/εγγονή μου γίνει έφηβη, τότε ελπίζω πως θα αρχίσει και η δική μου κόρη να μου φέρεται με μεγαλύτερη ευαισθησία. Και ίσως να μου δείχνει λίγη περισσότερη υπομονή.

Για την αγάπη δεν γκρινιάζω. Το ξέρω ότι με αγαπάει και αυτό με κάνει να χαμογελάω και να κάνω υπομονή σε όλα τα της τα εφηβικά καπρίτσια και παράξενες συμπεριφορές.

Σε φιλώ,

Ελένη

16 σκέψεις σχετικά με το “Πώς γίνομαι καλύτερη κόρη

  1. …..και όταν την βλέπεις ανήμπορη στο κρεββάτι του πόνου αναρωτιέσαι άραγε ήμουν καλή κόρη?

    Καλημέρα Ελένη μου

    Μου αρέσει!

    1. Όπως και να γίνει, στο τέλος πάντα θα κάνουμε αυτή την ερώτηση, Ιουλία μου. Αλλά να σου πω κάτι που πιστεύω, αν είσαι καλή μαμά, είσαι και καλή κόρη. Και καθώς το πόσο καλή μαμά είσαι το βλέπεις κάθε μέρα στα παιδιά σου, τότε ξέρεις πως είσαι και καλή κόρη.

      Τα φιλιά και την αγάπη μου

      Αρέσει σε 1 άτομο

  2. Μην ξεχνάμε ότι σε πολλές περιπτώσεις λειτουργεί και «ανταγωνιστικά» η σχέση μάνας-κόρης, κι εκεί συγκρούονται, όχι μόνο ως φύλο, αλλά και εξαιτίας τού ότι σε αυτό το στάδιο (του ανταγωνισμού, αν υποθέσουμε ότι υπάρχει), η μητέρα είναι στην πιο παραγωγική φάση της (συνεπώς, όσο πιο «βαρυφορτωμένη» γίνεται, από άποψη ευθυνών και υποχρεώσεων), η δε κόρη στην εφηβεία (όπου δεν χρειάζεται περισσότερες διευκρινήσεις!) Καλημερούδια και φιλιά! 🙂

    Αρέσει σε 2 άτομα

  3. Πόσο δίκιο έχεις!!! Τώρα που το διάβασα αντιλαμβάνομαι πως κανω το ίδιο με την μητέρα μου:(
    Και περηφανεύομαι πως έχω κ ενσυναίσθηση τρομάρα μου!!
    Τώρα κιόλας την παίρνω τηλ!!!
    Σ’ευχαριστούμε πολύ για την αφύπνιση Ελένη!!!

    Αρέσει σε 1 άτομο

  4. Δύσκολη η εφηβεία… ότι και να κάνεις, ότι και να πεις, ότι και να δείξεις, δεν βρίσκεις άκρη! 😛
    Τα πέρασα τριπλά, (τρια παιδιά με 5 και 12 χρόνια διαφορά!) στο τέλος βρήκα την ΛΥΣΗ, ν’ αφήνεις τα παιδιά στην ησυχία τους, έχοντας πάντα ένα διακριτικό και μη επικριτικό μάτι στο τι κάνουν και ειδικά με ποιους κάνουν παρέα… δεν είναι καθόλου εύκολο, να παραβλέπεις την ακαταστασία και τα νεύρα τους…
    Όσο για τις μαμάδες μας, καλό είναι να θυμόμαστε τι τραβάγαμε εξ’ αιτίας τους και να μην κάνουμε τα ίδια στα παιδιά μας! 😉

    ΑΦιλάκιααααααααααααααααα με πολύ κατανόηση! 🙂

    Αρέσει σε 1 άτομο

  5. Κάποιος (που δεν θυμάμαι) είπε πως: «τα παιδιά κατά βάσει μισούν τους γονείς, και σπάνια τους αγαπούν». Θέλει πολύ εσωτερική «δουλειά» για να αγαπήσουμε και να αποδεχτούμε τους γονείς, κι επειδή όλα εδώ πληρώνονται, ένας λόγος παραπάνω! 🙂

    Αρέσει σε 1 άτομο

  6. καταπληκτικό!…
    σε παρόμοια φάση βρίσκομαι, με τις μεγαλύτερες κόρες μου, και τα ίδια νιώθω, τα ίδια αρχίζω να αντιλαμβάνομαι..
    ποτέ δεν είναι αργά για να αλλάξω, να βελτιώσω (ακόμα περισσότερο) την σχέση με την μητέρα μου, να της εκφράσω την αγάπη μου- έτσι λέω μέσα μου, και παρηγοριέμαι.

    καλημέρα, Ελένη μου,φιλιά πολλά!
    Αλεξία

    Αρέσει σε 1 άτομο

Σχολιάστε

Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για την εξάλειψη των ανεπιθύμητων σχολίων. Μάθετε πως επεξεργάζονται τα δεδομένα των σχολίων σας.