Εσύ πόσο καλή μαμά είσαι;

Είμαι τυχερή που όταν ήταν τα παιδιά μου μωρά και νήπια δεν ασχολούμασταν τόσο με το Internet, το Instagram και τα συναφή – θα σου πω μόνο ότι έχω ζήσει στην εποχή που παρέδιδα τα άρθρα μου ιδιοχείρως σε δισκέτα στα περιοδικά που συνεργαζόμουν.

Γιατί αν υπήρχαν και με την κούραση που είχα εκείνα τα χρόνια –βλέπε πολλή δουλειά, δύο μωρά παιδιά, σύζυγος, σπίτι κ.λπ.- ένας θεός ξέρει πώς θα ένιωθα για τα σουβλάκια και τις πίτσες και τα KFC και τις κοτομπουκιές από τα Goody’s που έχουμε φάει οικογενειακώς με το τσουβάλι.

Και όταν φιλοξενούσαμε τη βαφτιστήρα μου στο εξοχικό μας, τα άφηνα να χοροπηδάνε στο κρεβάτι…

Ομολογώ επίσης πως δεν τους είχα/έχω φτιάξει ποτέ στο σπίτι μου κινόα, ούτε μάφιν με βρόμη και λιναρόσπορο, ενώ φτιάχνω τακτικά το παραδοσιακό κέικ βανίλια σοκολάτα, κούκις με σοκολάτα και διάφορα άλλα γλυκά – πάντα με σοκολάτα γιατί αν δεν έχει σοκολάτα, κατά την κόρη μου, δεν είναι γλυκό.

Επίσης, επειδή έπρεπε να βρω χρόνο να μαγειρέψω και να γράψω, έβαζα στα παιδιά μου να βλέπουν πολλή ώρα τηλεόραση, κυρίως dvd με ταινίες της Disney αν αυτό με κάνει λιγότερο ένοχη.

Τι άλλα λάθη έχω κάνει αυτά τα 21 χρόνια που είμαι μαμά;

Να ξεκινήσω από πολύ νωρίς: Στις εγκυμοσύνες μου μπορεί να έχω πιει και 2-3 ποτήρια κρασί ή μπύρα και έτρωγα τσιπς πριν από κάθε επίσκεψη στο γυναικολόγο. Α, έτρωγα και πίτσα αρκετά συχνά…

Μετά που γέννησα; Τα λάθη το ένα μετά το άλλο. Έπαιρνα το παιδί στο κρεβάτι μου για να καταφέρω να κοιμηθώ κάνα δυο ώρες μέσα στο 24ωρο. Στην κόρη μου, δεύτερο παιδί, είχα μάθει από τα λάθη στο πρώτο, έκανα το αμάρτημα και έδωσα πιπίλα γιατί την ηρεμούσε. Επιπλέον, δεν κατάφερα να τη θηλάσω αποκλειστικά για πάνω από 3 μήνες και της έδωσα ξένο γάλα.

Αν συνεχίσω με τα αμαρτήματα που έχω κάνει ως μαμά δεν θα τελειώσω ποτέ γιατί εξακολουθώ να κάνω λάθη κάθε μέρα.

Θα σου εξομολογηθώ μόνο ένα ακόμη κατάπτυστο σφάλμα: έχω μαλώσει με το παιδί μου μέσα στο σούπερ μάρκετ και επειδή έκλαιγε και ντράπηκα ενέδωσα και του αγόρασα αυτό που αρνιόταν να αφήσει από το χέρι του. Τόσο χαμηλά…

Δεν ξέρω για ποια λάθη και αμαρτήματα νιώθεις κι εσύ ότι δεν είσαι τόσο καλή μαμά όσο θα έπρεπε ή όσο θα μπορούσες. Πιθανότατα έχεις κάνει δεκάδες ή εκατοντάδες λάθη, ανάλογα με την ηλικία του παιδιού σου. Πιθανότατα επίσης λατρεύεις το χώμα που πατάνε τα ποδαράκια του και θα πέθαινες χίλιες φορές με χίλιους διαφορετικούς τρόπους για να είναι το παιδί σου καλά. Και ακόμη πιο πιθανό, έχεις κάνει από τη στιγμή που έμεινες έγκυος δεκάδες ή εκατοντάδες, πάλι η ηλικία του παιδιού παίζει ρόλο, θυσίες που δεν τις υπολογίζεις σαν θυσίες γιατί μπροστά στο παιδί μας τίποτε δεν είναι θυσία αλλά επιλογή.

Και ο λόγος που έγραψα αυτό το κείμενο είναι γιατί κουράστηκα/βαρέθηκα να συγκρίνομαι με τις τέλειες μαμάδες για τις οποίες διαβάζω/περιγράφουν την αψεγάδιαστη οικογενειακή τους καθημερινότητα στο Internet, που όλη τους η ζωή γυρίζει αποκλειστικά γύρω από το παιδί τους, που τα κάνουν όλα τέλεια και ιδανικά και όλες εμείς οι υπόλοιπες νιώθουμε από ένοχες έως ανεπαρκείς σε σύγκριση μαζί τους.

Από την άλλη πλευρά, είμαι σίγουρη πως υπάρχουν και αυτές οι μαμάδες που τα κάνουν όλα τέλεια και ιδανικά και τους βγάζω το καπέλο. Αλλά είμαι (σχεδόν) σίγουρη πως οι συγκεκριμένες που προσπαθούν τόσο πολύ στην πραγματικότητα, δεν το διατυμπανίζουν εκκωφαντικά στους γύρω τους. Το θεωρούν μάλλον αυτονόητο ή/και τους βγαίνει αυθόρμητα – και πιθανότατα δεν έχουν και το χρόνο ή τη διάθεση να ασχοληθούν με το να μοιραστούν μαζί μας τη ζωή τους.

Κι αν είχα μία συμβουλή να σου δώσω, θα ήταν να έχεις εμπιστοσύνη στο ένστικτό σου και να επικεντρώνεις την προσοχή σου σε όλα τα καλά και τις προσπάθειες που κάνεις για να μεγαλώσεις ένα υγιές και ισορροπημένο παιδί αντί να ψάχνεις να βρεις κάθε στιγμή πού υστερείς και τι δεν κάνεις αρκετά τέλεια.

Σε φιλώ,

Ελένη