Αν ο τίτλος σου φαίνεται λίγο επιθετικός, έχεις δίκιο, αλλά επιθετικό είναι και το οξειδωτικό στρες για τον οργανισμό μας, οδηγώντας όχι μόνο σε γήρανση αλλά ακόμη και σε σοβαρές ασθένειες που σχετίζονται με αλλοιώσεις του DNA.
Παρότι ήξερα μέσες άκρες για το οξειδωτικό στρες, έτυχε να το συζητήσω λίγο περισσότερο σε μια επαγγελματική εκδήλωση τις προάλλες και όλα αυτά που έμαθα με παρακίνησαν να κάνω μια εξέταση για να δω σε τι επίπεδα πάσχω από αυτό. Θα σου πω πιο κάτω, αλλά πριν αρχίσω τα δικά μου, να σου πω τι είναι και γιατί είναι τόσο σημαντικό να ξέρεις σε τι κατάσταση είναι ο οργανισμός σου.
Τι είναι το οξειδωτικό στρες
Το οξειδωτικό στρες είναι μια κατάσταση «ανισσορροπίας» στον οργανισμό, που προκαλείται από την υπερβολική κυτταρική δράση. Αυτή οδηγεί σε αντίστοιχα υπερβολική παραγωγή ελευθέρων ριζών οξυγόνου οι οποίες απελευθερώνονται στα κύτταρα και τους ιστούς του σώματος. Και παρότι από μόνες τους οι ελεύθερες ρίζες συμβάλουν στην καλή μας υγεία, θωρακίζοντας τον οργανισμό από μολύνσεις και λοιμώξεις καθώς καταπολεμούν τα κύτταρα των βακτηρίων που εισέρχονται στην κυκλοφορία του αίματος, όταν ξεπεράσουν ένα ορισμένο επίπεδο αρχίζουν να πολεμούν τον ίδιο τον οργανισμό, βλάπτοντας τα κύτταρά του, ανοίγοντας το δρόμο για σοβαρές έως και απειλητικές για τη ζωή παθήσεις.
Ποιοι κινδυνεύουν από έντονο οξειδωτικό στρες
Άνθρωποι που αγχώνονται και που γυμνάζονται πολύ (για να καταλάβεις, οι top αθλητές είναι τίγκα στο οξειδωτικό στρες) αλλά και η καθιστική ζωή ενώ η ανθυγιεινή διατροφή και το κάπνισμα συμβάλουν επίσης. Άλλοι αρνητικοί παράγοντες είναι η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ, η ζωή σε περιοχές με περιβαλλοντική ρύπανση-κάτι-μας-είπες-τώρα, οι διαταραχές ύπνου ΚΑΙ η υπερπρόσληψη αντιοξειδωτικών ουσιών! Επίσης διάφορες ορμονικές διαταραχές ή λήψη φαρμάκων όπως αντισυλληπτικά ή χάπια αναπλήρωσης ορμονών.
Το καταλαβαίνεις ότι έχεις υψηλό οξειδωτικό στρες;
Όχι, θα σου απαντήσω καθαρά και ξάστερα και εδώ ήρθε η στιγμή να σου πω ότι η δική μου μέτρηση ήταν στα ύψη, πολύ πάνω από το φυσιολογικό. Για την ακρίβεια η (τρομαχτική) διάγνωση ήταν “απόλυτο οξειδωτικό στρες”. Και όχι, επαναλαμβάνω και επαναλαμβάνομαι, δεν είχα καταλάβει και πολλά. Εκ των υστέρων βέβαια τα μαλλιά μου εδώ και μερικούς μήνες δεν “κάθονται”, τα νύχια μου είναι λίγο εύθραυστα, τα νεύρα μου επίσης, είμαι συνέχεια κουρασμένη και το κυριότερο ξεκίνησα το φθινόπωρο νιώθοντας ήδη πεσμένη.
Γιατί σε ενδιαφέρει να μάθεις αν έχεις ή όχι οξειδωτικό στρες και πώς θα το μάθεις
Πέρα από όλους τους λόγους υγείας, που είναι σοβαροί, όταν έχεις υψηλό οξειδωτικό στρες τίποτε δεν λειτουργεί σωστά, π.χ. ο μεταβολισμός σου. Επιπλέον, γερνάς για να επιστρέψω στην αρχή! Τα κύτταρα τρελαίνονται, η επιδερμίδα σου είναι θαμπή και άτονη, και οι μικρές και μεγαλύτερες ρυτίδες βρίσκουν πρόσφορο έδαφος να εμφανιστούν.
Το πώς θα το μάθεις είναι απλό. Μια ειδική εξέταση τριχοειδικού αίματος (τσίμπημα στο δάχτυλο δηλαδή) μπορεί να αξιολογήσει το οξειδωτικό στρες στον οργανισμό σου και την αντιοξειδωτική του ικανότητα. Ο γιατρός ή ο διατροφολόγος μπορεί να σου δώσει συμβουλές για το πώς να το αντιμετωπίσεις. Εμένα μου έκανε την εξέταση η Άννα Κόμπου, διαιτολόγος και διατροφολόγος της ομάδας του Cosmetic Derma Medicine η οποία και μου εξήγησε με κατανοητό τρόπο όλα τα παραπάνω.
Εννοείται πως θα σου πω τι έκανα εγώ για να το αντιμετωπίσω από μέσα προς τα έξω και απ’ έξω προς τα μέσα. Ολοκληρωτική επίθεση του κάνω και ελπίζω να φανεί το αποτέλεσμα. Αλλά αυτό θα σου το πω σε επόμενο post – έτσι για να σε τσιγκλίσω λίγο κι εγώ μια φορά! (Βασικά, δεν προλαβαίνω να γράψω τώρα και τα υπόλοιπα…)
Σε φιλώ,
Ελένη
myfortysomethingworld 
Πρόσφατα διαγνώστηκα με αρρυθμία στην καρδιά και… μάντεψε! Φταίει το άγχος!! Βέβαια δεν ξέρω αν με χαροποίησε ή όχι το γεγονός ότι φταίει το μισητό μου άγχος γιατί, εντάξει, αν φταίνε τα παραπάνω κιλά κάνεις δίαιτα, αν φταίει το κάπνισμα το κόβεις, το αλκοόλ το κόβεις… το άγχος όμως;;; Πώς το σταματάς;
Πού θέλω να καταλήξω; Μπήκα στη διαδικασία να ψάξω περισσότερες πληροφορίες για το άγχος/στρες και βρήκα ακριβώς αυτά που μας αναφέρεις: Το άγχος είναι μια φυσική άμυνα τους οργανισμού ώστε να μας κινητοποιήσει σε περίπτωση κινδύνου, αλλά μόνο γι’ αυτό! Αν συμβαίνει συνέχεια και χωρίς λόγο (χωρίς την ύπαρξη προφανούς κινδύνου δηλαδή) παράγει κάποιου είδους «δηλητήριο» στον οργανισμό μας, το οποίο και μας καταστρέφει. Χαίρομαι λοιπόν που στην παρούσα ανάρτησή σου ανακάλυψα ότι αυτό το «δηλητήριο» ονομάζεται «υψηλό οξειδωτικό στρες».
Μου φαίνεται πως θα πάω οπωσδήποτε να κάνω την εξέταση που μας περιγράφεις – πιο πολύ για να σιγουρέψω ότι όλα αυτά τα ψυχοσωματικά που παθαίνω κατά καιρούς (συμπεριλαμβανομένης και της αρρυθμίας) είναι πράγματι λόγω άγχους για να δω μετά τί θα κάνω για να αντιμετωπίσω την «πηγή του προβλήματος». Όπως θα κατάλαβες, περιμένω με ανυπομονησία το επόμενό σου άρθρο σχετικά με το πώς το αντιμετωπίζεις «από μέσα προς τα έξω και απ’ έξω προς τα μέσα».
Φιλάκια πολλά πολλά!!! 🙂
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Έτσι είναι. Υπάρχει μια αρχέγονη απόκριση του σώματος στο ακραίο στρες, όταν π.χ. σου επιτεθεί ένα λιοντάρι. Αυτή η απόκριση σε ελεύθερη μετάφραση στα ελληνικά ονομάζεται «πάλεψε ή φύγε» και χάρη στην έκκριση της αδρεναλίνης που εξασφαλίζει μπορούσες να σωθείς αν είχε βγει στο δάσος για να βρεις το φαγητό σου και σε κυνηγούσε το λιοντάρι ή ένας λύκος.
Σήμερα, το έντονο άγχος προκαλεί την ίδια ακριβώς απόκριση στον οργανισμό. Όμως δεν μπορείς ούτε να παλέψεις ούτε να φύγεις με αποτέλεσμα η αδρεναλίνη να μην εκτονώνεται αλλά να εγκλωβίζεται στον οργανισμό. Όλα τα άλλα ακολουθουν.
Ναι, το οξειδωτικό στρες μπορεί να είναι το «δηλητήριο» όπως πολύ ωραία το είπες, της εποχής μας.
Την επόμενη ανάρτηση την έχω ήδη ανεβάσει, https://myfortysomethingworld.wordpress.com/2015/11/10/%CF%80%CF%8E%CF%82-%CE%B8%CE%B1-%CE%BE%CE%B5%CF%84%CE%B9%CE%BD%CE%AC%CE%BE%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%84%CE%BF-%CE%BF%CE%BE%CE%B5%CE%B9%CE%B4%CF%89%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B5%CF%82/
Ελπίζω να βρεις κάτι χρήσιμο.
Φιλιά πολλά
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Ναι, ακριβώς ένα τέτοιο παράδειγμα πέτυχα κι εγώ στα σχετικά άρθρα (με λύκο ή αρκούδα νομίζω ήταν αυτό που διάβασα 😛 χαχα) και το εξηγούσε ακριβώς έτσι. Σου είπαν αν βοηθά η γυμναστική σε αυτό; Δηλαδή, μήπως όταν νιώθουμε αγχωμένοι βοηθά η γυμναστική στο να εκτονωθεί αυτή η αδρεναλίνη που παράγεται;
Αχ και χίλια thanks για το link γιατί ομολογουμένως έψαξα στο blog σου με βάση την ετικέτα «άγχος» και δεν μου εμφάνισε άλλο ποστ πέρα από αυτό. 🙂
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Η γυμναστική σίγουρα βοηθάει, αρκεί να μην φτάσει κανείς σε υπερβολές. Για παράδειγμα, οι επαγγελματίες αθλητές είναι τίγκα στο οξειδωτικό στρες και παίρνουν αντιοξειδωτικά με τις χούφτες!
Και εξίσου σίγουρα, η γυμναστική είναι από τις δραστηριότητες που μπορεί να σου φτιάξει τη διάθεση για ώρες μετά το τέλος της προπόνησης. (Και ένα καλός γυμναστής μπορεί να σε βοηθήσει να ανακουφίσεις πλάτη, ώμους, αυχένα που πιάνονται από το πολύ γράψιμο!)
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Αχ, Έλενη μου, μην ανησυχείς, ποτέ δεν ήμουν της υπερβολικής γυμναστικής! Ένα έντονο περπάτημα καθημερινά και μέχρι εκεί, δεν μπορώ να κάνω κάτι παραπάνω. 😦
Κι όσο για πλάτη/ώμους/αυχένα που αναφέρεις, ευτυχώς έχω απαλλαχθεί εδώ και αρκετά χρόνια από τους εν λόγω πόνους διότι (δυστυχώς) έπαθα οσφυαλγία και μαζί μ’ αυτή μπήκα στη διαδικασία να «διορθώσω» συνολικά ολόκληρη τη σπονδυλική μου στήλη 🙂
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Δηλαδή, τι έκανες; (Καταλαβαίνεις ότι με ενδιαφέρει πολύ!)
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Γενικά όταν το πρωτο-έπαθα (οσφυϊκή δισκοκύλη) μου ξεκαθάρισαν ότι δεν πρέπει μόνο να σταματήσω να επιβαρύνω την περιοχή της μέσης αλλά και την περιοχή του αυχένα (διότι η σπονδυλική στήλη κάμπτεται και άμα καταπονείς πχ τον αυχένα καταπονείται και η μέση χωρίς να το καταλαβαίνεις).
Κατ’ αρχάς, λοιπόν, διόρθωσα πολύ τον τρόπο που κοιμάμαι (σωστή στάση ύπνου, κατάλληλο στρώμα και μαξιλάρι – τα πάντα με την υπόδειξη γιατρών βέβαια) και μπορώ να σου πω ότι απ’ αυτό και μόνο έφυγε πολύ μεγάλο μέρος του πόνου. Ύστερα οι καθημερινές ασχολίες. Μου έδειξαν πώς να κάθομαι σωστά, πώς να σηκώνω βάρος, πώς να περπατάω, πώς να ανεβαίνω σκάλες… με λίγα λόγια ανακάλυψα από την αρχή τον κόσμο! 🙂 Και, ευτυχώς, πλέον δεν πονάω πουθενά (εκτός από κάποιες ελεγχόμενες κρίσεις λόγω αλλαγής του καιρού). Από φάρμακα δεν παίρνω τίποτα (μόνο ντεπόν σε πολύ δυνατούς πόνους) διότι μου ξεκαθάρισαν από νωρίς ότι δεν πρέπει να βασίζομαι σε αυτά για καταπολέμηση του πόνου αλλά να εστιάζω στο να μην δημιουργείται πόνος (το μόνο που καταφέρνουν τα παυσίπονα ή τα αντιφλεγμονώδη είναι να σου καταστρέφουν το στομάχι και τίποτα άλλο!)
Α, και τη διατροφή μου συνέστησαν να αλλάξω, ώστε να περιλαμβάνει όσο το δυνατόν περισσότερες τροφές που περιέχουν κάλιο, μαγνήσιο και βιταμίνη Β12. Από γυμναστική δεν μου επιτρέπουν πολλά (έως τίποτα), μόνο περπάτημα και κολύμπι. Μιλάμε για πολύ περπάτημα, όμως!
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Επιφυλάσσομαι για απάντηση! Αλλά θέλω να ρωτήσω πολλά – αύριο. Καληνύχτα
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Ναι καλέ, όποτε θες!! 🙂 Καληνύχτααααα
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Δεν είχα ακούσει ποτέ μέχρι σήμερα για το οξειδωτικό στρες! Με προβλημάτισες πολύ! Σίγουρα θα διαβάσω περισσότερα πάνω σε αυτό καθώς και θα δω πού μπορώ να κάνω μελλοντικά μια σχετική εξέταση.
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Κι εγώ το ήξερα, αλλά στο γενικό. Όταν έκανα την εξέταση και μετά το συζήτησα, ειδικά με συναδέλφους από το ιατρικό, ανακάλυψα ότι είναι πολύ σημαντικό για την υγεία μας. Ψάξε το κι εσύ και πες μου αν μάθεις κάτι καινούργιο.
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Μπράβο για μια άλλη φορά Ελένη μου!!! ❤
Τα τελευταία χρόνια διαβάζω-μελετάω για το στρες και για τον ψυχολογικό πόνο και όχι μόνο διαβάζω αλλά πειραματίζομαι και προσωπικά! 😛
ΝΑΙ, το στρες είναι αυτό που επηρεάζει 100% την υγεία μας και είναι η πρώτη αιτία στην εμφάνιση καρκίνου (συγνώμη αν μπαίνω στο θέμα τόσο απότομα)… 😦
Όλα όσα αναφέρεις είναι ακριβώς έτσι, μόνο που σύμφωνα και με την κβαντική ιατρική, η σοβαρότερη αιτία που εμφανίζεται οποιασδήποτε ασθένεια (αλλεργίες, έκζεμα, πονοκέφαλοι, αϋπνία, επιθετικότητα, παχυσαρκία, νεύρα, υπερβολική κούραση, κακή διάθεση, κλπ κλπ) είναι η ψυχολογική κατάσταση μας… και εκεί έρχονται οι ειδικοί και σου λένε κάτι απλό:
"Μη κρατάς μέσα σου ότι σε ταλαιπωρεί" και δίνουν ένα απλό παράδειγμα:
-Φαντάσου το σώμα σου σαν ένα σπίτι, αν δεν βγάλεις έξω τα σκουπίδια σου, το σπίτι σου σε πολύ λίγο καιρό θα βρομίσει και θα είναι ακατοίκητο!
Γι αυτό, σημαντικό είναι, να έχουμε κοντά μας, έστω κι ένα άτομο που εμπιστευόμαστε και με το οποίο μπορούμε ν' ανοίξουμε την καρδιά μας και να μιλήσουμε για τα πάντα, αλλιώς ότι μένει μέσα, γίνεται δηλητήριο=αρρώστια! 😛
Εδώ κολλάει και το "Η Φιλία σώζει Ζωές" ! 😉
Αφιλάκια πολλά πολλά και πάντα με πολύ Αγάπη! ❤
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
❤ ❤ ❤
Μου αρέσει!Μου αρέσει!