Γιατί τρέχω εγώ και ο Χαρούκι Μουρακάμι –έτσι στο άσχετο-

Η ερώτηση «γιατί τρέχω» δεν είναι δική μου ούτε και η απάντηση.

Είναι του Ιάπωνα συγγραφέα Χαρούκι Νουρακάμι που τον γνωρίσαμε από την τριλογία 1Q84 και τη δίνει στο βιβλίο του Για τι πράγμα μιλάω όταν μιλάω για το τρέξιμο που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ωκεανίδα.

“Δεν ξεκίνησα να τρέχω επειδή κάποιος μου ζήτησε να γίνω δρομέας. Όπως δεν έγινα μυθιστοριογράφος επειδή κάποιος μου ζήτησε να γίνω μυθιστοριογράφος. Μια μέρα, έτσι στο άσχετο, μου ήρθε να γράψω ένα μυθιστόρημα. Και μια μέρα, έτσι στο άσχετο – άρχισα να τρέχω – επειδή απλώς το ήθελα”, διαβάζω στο οπισθόφυλλο.

Χαρωπή δρομέας με καπελάκι Αη Βασίλη και collant Nike που λάτρεψα γιατί έχει πολύ στιλ!

Και επειδή έτσι στο άσχετο άρχισα κι εγώ να τρέχω και έτσι στο άσχετο έγραψα τα δύο παραμύθια* μου που έχουν βρει το δρόμο για τα παιδιά – έχω γράψει κι άλλα, έτσι στο άσχετο, αλλά δεν έχουν βρει ακόμη εκδοτική στέγη- ταυτίστηκα και παρότι δεν έχω διαβάσει ακόμη το βιβλίο, μου ήρθε να μοιραστώ μαζί σου αυτό το post.

Έτσι στο άσχετο.

Σε φιλώ,

Ελένη

 

 

 

 

* “Όταν ο Καστανούλης έγινε αστεράκι” και “Οι αμυγδαλιές του Λευτέρη” που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ψυχογιός.

Υ.Γ. Έτρεξα εχθές στο merrython του The Toc τα 5 χλμ. και έριξα το χρόνο μου κατά 5 λεπτά από τα αντίστοιχα χιλιόμετρα στον Αυθεντικό Μαραθώνιο! Πέθανα στην κούραση αλλά το χάρηκα!