Το παράδοξο των πιάτων


Κάτι δεν πάει καλά στο δικό μου σπίτι ή συμβαίνει και αλλού; Γιατί πώς γίνεται, απορώ, να αδειάζουν τα ντουλάπια από καθαρά πιάτα και ποτήρια μέσα σε μια στιγμή; Λίγη ώρα πριν έχω αδειάσει το πλυντήριο των πιάτων και τα έχω γεμίσει με ωραία καθαρά πιάτα και λαμπερά ποτήρια… ανοίγω το ντουλάπι, τίποτε. Λιγοστά μικρά ποτήρια του κρασιού -πάλι καλά, κάνω τη δουλειά μου και πίνω 3-4 σφηνάκια νερό- και τα πιάτα άφαντα.

 

Το μυστήριο της εξαφάνισης λύνεται όταν κάνω το γύρω του σπιτιού: πιάτα στα δωμάτια των παιδιών, ποτήρια στα γραφεία τους, στα κομοδίνα τους, στο τραπεζάκι του σαλονιού δίσκος με τα υπολείμματα του φαγητού… Παντού εκτός από το νεροχύτη – έστω! Να ξέρω ότι πρέπει να βάλω ξανά πλυντήριο πιάτων!

Αλλά δεν παραπονιέμαι διαρκώς, ο νεροχύτης έχει την τιμητική του από το απόγευμα και μετά. Εκεί που νομίζω ότι τον έχω αδειάσει και είμαι έτοιμη να καθίσω να δω σειρά στην τηλεόραση, πηγαίνω να πιω ένα ποτήρι νερό (ναι, πίνω πολύ νερό, το προσπαθώ) τσουπ, πάλι δυο πιάτα, μαχαιροπίρουνα και ποτήρια. Και σε αυτή την περίπτωση μιλάμε για πολλαπλασιασμό, λες και αφήνουν τα λερωμένα πιάτα πίσω τους σπόρο και μόλις τα μαζέψω ξεφυτρώνουν πάλι στο νεροχύτη άλλα δυο τρία…

Και έχω και τον καλό μου να φωνάζει από μέσα, άντε θα έρθεις να δούμε τη σειρά;

Σε φιλώ,

Ελένη

4 σκέψεις σχετικά με το “Το παράδοξο των πιάτων

  1. Καλημέρα. Απο το » σύνδρομο του βρώμικου πιάτου » υποφέρουμε όλες.Και που να δεις τι γινεται οταν τα παιδιά περνούν την φοιτητική φαση.Εκει που τα έχεις ολα τακτοποιημένα γυρω στα μεσανυχτα και λες αντε να ρημαδοκοιμηθω τώρα,αρχιζει η επιστροφή των ασώτων απο την βόλτα.Ξενυχτισμένα και πεινασμένα,λες και δεν είχαν φάει του σκασμού πριν φύγουν.Επιδρομή ακρίδων στην τοστιέρα,το ψυγείο,τα δημητριακά… Μόνο η τροφή του σκύλου ειναι ανέγγιχτη.Και στο σπιτι όταν μένουν,πάλι κοιμούνται αργά και η κουζίνα βογκάει.Η δε θέα πρωί πρωί με τ` απομεινάρια,απολαυστική.Εάν όλα αυτά τα πιάτα τα είχα πλύνει στην Αμερική,θα ημουν ζάμπλουτη.

    Αρέσει σε 1 άτομο

    1. Κατανοώ!!! Είναι ο γιος μου φοιτητής και ξέρω… Κι είναι εκεί που μισοκοιμάσαι όπως λες και ακους να γίνεται ένα παρτάκι στην κουζίνα και λες θα σηκωθώ να δω τι κάνει αλλά το σώμα δεν ακολουθεί.
      Το δικό μου το μεγαλύτερο θέμα είναι όταν γυρίζω από τη δουλειά και ψάχνω στα δωμάτια να μαζέψω πιάτα και ποτήρια για να τα πάω τουλάχιστον στο νεροχύτη…
      Το δράμα της μάνας!
      Καλημερούδια

      Μου αρέσει!

Σχολιάστε

Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για την εξάλειψη των ανεπιθύμητων σχολίων. Μάθετε πως επεξεργάζονται τα δεδομένα των σχολίων σας.