My forty something world ή είναι τα 40 τα νέα 30;

 

Μπορεί κάθε φθινόπωρο οι στυλίστες να ψάχνουν το “νέο μαύρο”, εμείς όμως μεταξύ μας έχουμε ήδη καταλήξει πως τα 40 είναι τα νέα 30. Και μπορώ να σας δώσω, έτσι, χωρίς ιδιαίτερη σκέψη, μερικά στοιχεία που το επιβεβαιώνουν!

Γιατί υποστηρίζω ότι τα 40 είναι τα νέα 30;

Ας το δούμε μαζί. Γιατί εμείς οι fortysomething γυναίκες έχουμε συμμαθήτριες που μόλις απέκτησαν το πρώτο τους μωρό αλλά και γιατί έχουμε άλλες συμμαθήτριες που συνεχίζουν να ξενυχτάνε στα μπαράκια και περιμένουν για ώρες όρθιες για να μη χάσουν μια καλή θέση στις συναυλίες.

Γιατί έχουμε φίλες που δεν είναι καθόλου κοντά στον παροπλισμό στη δουλειά τους, που ακούνε τα καλύτερα λόγια για τις δημιουργικές και φρέσκιες ιδέες τους, είναι μέσα στα πράγματα και τις εξελίξεις και ίσως και ένα βήμα μπροστά (όπως και να το κάνεις, όταν είσαι fortysomething έχεις δει και δύο, τρία, τέσσερα πράγματα παραπάνω και ξέρεις λίγο καλύτερα από έναν εικοσάρη).

Γιατί το βλέπω και στις φίλες και στις συναδέλφους μου και σε μένα, που θεωρώ πως είμαστε πολύ κοντά σε μια μέση fortysomething, πως τα τελευταία χρόνια είμαστε στα καλύτερά μας.

Ξέρουμε ποιες είμαστε και δεν ψάχνουμε την επιβεβαίωση σε κανενός τα μάτια και τα σχόλια.

Έχουμε αποδεχτεί το σώμα μας, με όλα τα καλά και τα κακά του και έχοντας ξεφυλλίσει τόμους περιοδικών έχουμε πια μάθει πώς να τονίζουμε τα καλύτερα και να καμουφλάρουμε τα όχι καλύτερα σημεία μας!

Τα 40 είναι τα νέα 30 γιατί έχουμε φίλες που μπορεί να είναι καμιά δεκαριά χρόνια μεγαλύτερες και καμιά δεκαριά χρόνια μικρότερες και αυτό δεν είναι καθόλου προβληματικό στις κουβέντες μας.

Γιατί η ζωή είναι σαν τη θάλασσα. Αλλάζει κάθε στιγμή.

Και επιμένουμε να είμαστε μέσα για όλα, να δοκιμάζουμε και να προσπαθούμε να κάνουμε πράγματα που δεν έχουμε τολμήσει ή δεν έχει τύχει να κάνουμε μέχρι τώρα – για το τραμπολίνο θα σας μιλήσω σε μια από τις επόμενες φορές!

Γιατί έχουμε ζήσει τα χρόνια πριν την κρίση και ξέρουμε πως η οικονομική και κοινωνική κρίση δεν άφησε μόνο αρνητικά πίσω της και αυτό μπορεί να μας κάνει αισιόδοξες για ένα καλύτερο μέλλον για μας και για τα παιδιά μας – και γι’ αυτά θα τα πούμε άλλη μέρα.

Και, για να μιλήσω πιο προσωπικά, στα fortysomething μου νιώθω καλύτερα από ποτέ γιατί έχω πια συνειδητοποιήσει τι έχει αξία ανεκτίμητη σε αυτή τη ζωή και πως μπορεί να μην έχω αποταμιεύσεις, δικό μου σπίτι, σούπερ ρούχα και τις διακοπές που ονειρεύομαι, αλλά το στοιχείο-αξία-ανεκτίμητη το έχω!

Έχω δημιουργήσει την οικογένειά μου, έχω δύο μεγάλα παιδιά και έναν σύζυγο με τον οποίο εξακολουθώ να περνάω καλά και να τον θαυμάζω, έχω μια καριέρα με τα πάνω και τα κάτω της αλλά η ουσία της είναι πως κάνω ως επάγγελμα κάτι που αγαπούσα από μικρή (να γράφω ιστορίες).

Και ελπίζω πως από σήμερα ανοίγουμε έναν καινούργιο γυναικείο κύκλο για να συζητάμε, να σχολιάζουμε, να κάνουμε πλάκα, να γκρινιάζουμε και να λέμε πόσο ωραία είναι η ζωή, να μιλάμε για τους άντρες και τα παιδιά, να λέμε τι θα μαγειρέψουμε σήμερα, ποια γυμναστική είναι η πιο hot τάση και γιατί, να υπενθυμίζουμε η μία στην άλλη να προσέχουμε την υγεία μας, να δίνουμε ιδέες για βόλτες και ταξίδια και βιβλία.

Να συζητάμε για όλα αυτά και ακόμη περισσότερα θέματα που μας απασχολούν όλες, ανεξάρτητα από την ηλικία που γράφει η ταυτότητά μας αφού (όπα, ανάσυρση θαμμένων για πάντα γνώσεων) αφού 40=30, άρα 30=20 αλλά και 50=40! Κι επειδή στο μυαλό μου είναι απόλυτα ξεκάθαρο τι θέλω να πω αλλά δεν είμαι σίγουρη αυτή τη στιγμή αν ισχύει όντως, με απλά λόγια όσο μεγαλύτερος και πολυποίκιλος γίνει ο κύκλος μας τόσο το καλύτερο!

Τα φιλιά μου

Ελένη

Υ.Γ. Γιατί fortysomething και όχι σαράντα κάτι ή σαράντα +; Δεν ξέρω, για να είμαι ειλικρινής. Απλά το «σαράντα» μου φέρνει στο μυαλό διάφορους άσχετους συνειρμούς του τύπου «οι σαράντες κλέφτες», «τα σαράντα παλικάρια», «τα σαράντα κύματα», και με αποσυντονίζει!