Το περιστατικό που άλλαξε τη γνώμη μου για τα δημόσια νοσοκομεία

Συχνά ένας ευσυνείδητος γιατρός μπορεί να μας προδιαθέσει θετικά ακόμη και όταν το περιβάλλον ενός νοσοκομείου είναι το αντίθετο από το θετικό. Ωστόσο δεν είναι αυτή η δική μου περίπτωση. Ένα απρόσμενα «καλολαδωμένο» σύστημα σε δημόσιο νοσοκομείο άλλαξε τη γνώμη μου για τα δημόσια νοσοκομεία, ειδικότερα για το Παίδων.

Θυμάμαι πολύ καλά τη μέρα που πρόσθεσα το δεύτερο παιδί μου στο ιδιωτικό οικογενειακό ασφαλιστικό πρόγραμμα. Και γιατί τη θυμάμαι; Επειδή μια δυο μέρες πριν είχα βγει από το μαιευτήριο και ταυτόχρονα με τον οικογενειακό μας φίλο/ασφαλιστή βρισκόταν στο σπίτι και ο παιδίατρος για να εκτιμήσει την υγεία του νεογέννητου. Η συμβουλή του παιδιάτρου ήταν παραπάνω από σαφής: Θα κάνεις ένα πολύ καλό πρόγραμμα για νοσηλεία στο εξωτερικό, αφού για οτιδήποτε σοβαρό θα πηγαίνεις τα παιδιά σου στο Παίδων. Όπερ και εγένετο.

Επιστροφή στο κοντινότερο παρελθόν, και σε ένα ήσυχο απόγευμα Παρασκευής στο εξοχικό μας στην Αττική. Ήσυχο, ώσπου ένα φίδι δάγκωσε τον έφηβο γιο μου – δύο φορές- στη γάμπα. Τα πράγματα έδειχναν ελεγχόμενα, καμία τοπική φλεγμονή, ούτε πόνος, πλήρεις αισθήσεις… αλλά δάγκωμα φιδιού είναι αυτό, το φοβάσαι.

Διάβασε εδώ τη συνέχεια του άρθρου που δημοσίευσα ως «επισκέπτρια» στο πολύ αξιόλογο site healthpharma