Ο εναλλακτικός τίτλος θα ήταν «Μου λείπεις κι ας είσαι στο διπλανό δωμάτιο» αλλά είναι πολύ μελό για τίτλος!
Έφτασε ένα ταξίδι μαζί με την 17χρονη κόρη μου για να καταλάβω πόσο πολύ μου λείπει. Ναι, ζούμε στο ίδιο σπίτι αλλά οι βίοι μας είναι παράλληλοι. Συναντιόμαστε στην κουζίνα, στο διάδρομο, έξω από το μπάνιο, στις ντουλάπες προσπαθώντας να διαλέξει η μία από τα ρούχα της άλλης, αλλά δεν είναι το ίδιο.
Αυτές τις λίγες μέρες μιλήσαμε, κάτσαμε δίπλα δίπλα αμίλητες, διαβάζοντας τα βιβλία μας, είδαμε πολλά καινούργια πράγματα, μοιραστήκαμε εντυπώσεις, αλλά κυρίως την άγγιξα, τη χάιδεψα, τη φίλησα, άκουσα τις σκέψεις της, είπαμε αστεία, ήρθαμε κοντά όπως τότε που ήταν μικρούλα.
Πώς έλεγε στην ταινία ο Παπαγιαννόπουλος, χούφτωσ’ την, χούφωσ’ την! Ε, αυτό έχω να σου πω σαν μοναδική συμβουλή: χούφτωσ’ τα!
Φίλα τα παιδιά σου, αγκάλιαζέ τα με την κάθε ευκαιρία, λέγε τους ότι τα αγαπάς, ζήτησέ τους να σου περιγράψουν τη ζωγραφιά τους αντί να πεις απλά ότι είναι καταπληκτική, ρώτησέ τα τι ήταν το πιο αστείο πράγμα που έγινε σήμερα στο σχολείο τους, βρες τρόπους να επικοινωνείς μαζί τους και δείχνε τους με κάθε τρόπο την αγάπη σου.
Η αγάπη δεν είναι ποτέ περιττή και η πολλή αγάπη δεν χάλασε ποτέ κανέναν.
Σε φιλώ,
Ελένη
Υ.Γ. Όσο μεγαλώνουν τα παιδιά, να προθυμοποιείσαι να κάνεις τον ταξιτζή, να τα πηγαινοφέρνεις παντού, μόνα ή με τους φίλους τους. Μέσα στο αυτοκίνητο γίνονται οι καλύτερες συζητήσεις με τους εφήβους!
Επιτέλους ξαναγύρισες Λενιώ μου και με ένα κείμενο που πολύ με βοήθησε (για την ώρα εφαρμόζω ανελλιπώς το «χουφτωσε» στο τρίχρονο και κρατώ μέσα στην καρδιά μου τα υπόλοιπα «διαμαντάκια» που προτείνεις! Σε θέλουμε πίσω…
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Τι να πω όταν διαβάζω αυτά τα σχόλια; Σε ευχαριστώ πολύ Αλεξάνδρα μου ❤
Θέλω να γυρίσω κι εγώ, και το προσπαθώ λίγο λίγο, γιατί παίρνω πολλά από αυτή τη σχέση που αναπτύσσουμε εδώ μέσα.
Το υπόσχομαι, θα προσπαθήσω να κρατήσω ένα ρυθμό παρουσίας!
Φιλιά πολλά (ξέρεις, χούφτωσ' τα!)
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Καλό μας κάνει να αποχωριζόμαστε τα παιδιά μας, Ελένη μου! 😉
Πρώτα γιατί συνειδητοποιούμε την ευλογία να έχει κανείς παιδιά και δεύτερο κάνει καλό και σ’ αυτά γιατί κατανοούν πως στη ζωή τίποτα δεν είναι δεδομένο και πως καλό είναι να αναλάβουν τα ίδια τις ευθύνες τους!
Το μεγαλύτερο μάθημα ζωής το πήρα όταν έφυγα για σπουδές στα 17 μου και γύρισα στα 24 μου, με μωρό… φυσικά και το μωρό δεν είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να πάρει κανείς τη ζωή στα χέρια του, αλλά βοηθά!!! 😛
Ναι, να εκδηλώνουμε την αγάπη μας και στα παιδιά μας και γύρω μας, όσο και αν σε πολλούς φαίνεται δύσκολο! ❤
ΑΦιλάκια πάντα καρδιάς Ελένη μου και να περάσεις ένα υπέροχο Πάσχα κοντά σ' αυτούς που αγαπάς! 🙂
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Σε ευχαριστώ πολύ Στεφανία μου γλυκιά. Τα λόγια σου δίνουν πάντα μια διαφορετική προοπτική σε όσα σκέφτομαι.
Κατόπιν εορτής η ευχή, αλλά ελπίζω να πέρασες όμορφα, με αγάπη και γαλήνη!
Σε φιλώ
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Πολύ αγαπησιάρικο το άρθρο σου Ελένη μου και χρυσή η συμβουλή που δίνεις στο τέλος! Φιλιά & Καλό Πάσχα!
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Σε ευχαριστώ πολύ Φανή μου! Καλή Ανάσταση και καλά και πολλά ταξίδια 😉
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Αααααααααχχχχ, βρε Ελένη!
Μου έχουν λείψει αυτά τα ποστ σου….Η πιο ωραία συμβουλή, συμφωνώ και επαυξάνω!
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Στο έχω ξαναπεί ότι τα σχόλιά σου με παρακινούν να «είμαι εδώ» παρά το γενικό χαμό τριγύρω; 🙂 Σε ευχαριστώ πολύ ❤
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο