Αυτή η σκέψη με παιδεύει εδώ και μέρες.
Από συγκλονιστικά άσχημα, αρνητικά και δυσάρεστα, έχουμε όλοι εμπειρίες. Πες μου, όμως, ποια ήταν η τελευταία φορά που σου συνέβη κάτι συγκλονιστικά καλό; Κάτι τόσο καλό, όμορφο, αναζωογονητικό, ενδιαφέρον, ξεσηκωτικό που να σε έκανε να βάλεις τα γέλια/τις φωνές/τις τσιρίδες;
Δεν μπορεί όμως στη ζωή μας να μας συμβαίνουν μόνο άσχημα πράγματα. Γίνονται και καλά. Γιατί όμως δεν τα νιώθω τόσο έντονα;
Μήπως παθαίνουμε ανοσία στα καλά γιατί περιμένουμε να σκάσει από τη γωνία και το κακό και το άσχημο;
Μήπως θεωρούμε δεδομένα όλα τα καλά και τα όμορφα που έχουμε στη ζωή μας; Ή μήπως τελικά μόνο το κακό μπορεί να είναι συγκλονιστικό;
Απάντηση δεν έχω, μόνο σκέψεις και ερωτηματικά.
Σε φιλώ,
Ελένη
Υ.Γ. Το τελευταίο συγκλονιστικά καλό που μου συνέβη ήταν όταν μπήκε ο γιος μου στο Πανεπιστήμιο, στη σχολή που ήθελε. Παρόλα αυτά, το νέο δεν ήρθε συγκλονιστικά αιφνιδιαστικό, αφού ξέραμε από πριν ότι έχει γράψει καλά και το επίσημο αποτέλεσμα μας επιβεβαίωσε.
myfortysomethingworld 
Επηρεασμένη απ’ τα γεγονότα των τελευταίων ημερών σε κόβω και με το δίκιο σου! Εγώ απλά θα πω σε αυτό που ρωτάς: θετικά συμβαίνουν κάθε μέρα απλά ίσως τα θεωρούμε περισσότερο δεδομένα απ’ τα άσχημα. Παίζει βέβαια και ρόλο που για ένα θετικό πολλές φορές χρειάζεται να παλέψουμε πολύ ενώ το αρνητικό συχνά έρχεται ακάλεστο απ’ το παράθυρο! Οπότε στην τελευταία περίπτωση δε θεωρούμε κάτι συγκλονιστικά καλό γιατί νιώθουμε πως δεν έγινε απότομα αλλά το καταφέραμε βήμα-βήμα. Γιατί όμως να μη θεωρήσουμε συγκλονιστικά καλή όλη τη διαδικασία μέχρι να πάρουμε το τελικό καλό αποτέλεσμα αφού μέχρι την τελευταία στιγμή κάτι θα μπορούσε να ‘χε στραβώσει; (Τώρα άρχισα εγώ τα ερωτήματα!). Τα συγκλονιστικά καλά είναι μάλλον τόσο σπάνια γιατί χωρίς να κουνήσουμε το χεράκι μας τίποτα αξιοσημείωτο δεν μπορεί να γίνει, άρα ο αυτοματισμός στα ευχάριστα είναι σχεδόν αδύνατος!
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Νομίζω πως όπως τα λες, έτσι τα σκέφτομαι κι εγώ. Και εντάξει, έχεις δίκιο, κι εσύ και η Άιναφετς και άλλες φίλες. Απλά το σκεφτόμουν καιρό και μου βγήκε – και δυστυχώς έπεσε σε μια τέτοια συγκυρία με την επίθεση στο Παρίσι. Τι να πω μετά;
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Κάθε μέρα που ξυπνάω και ζω και αναπνέω και βιώνω την μητρότητα, το απόλυτο όνειρο μου, για μένα είναι μια συγκλονιστικα καλή μέρα. Αλήθεια σου λέω. Σε φιλώ γλυκά γλυκά
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Σε πιστεύω! Τα παιδιά είναι ό,τι πιο συγκλονιστικό μου (μας) έχει συμβεί.
Φιλιά πολλά
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Με αφορμή το κείμενό σου, έγραψα κι εγώ λίγες σκέψεις στο blog μου…(https://fridayafter.wordpress.com/).
Παράδοξα αισιόδοξες θα έλεγα, ειδικά σε μια μέρα σαν την σημερινή…
σε φιλώ
π.
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Αν αφήσουμε την αισιοδοξία να πεθάνει, χαθήκαμε!
Φιλιά πολλά
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Θα συμφωνήσω απόλυτα, σπάνια θα συμβεί κάτι συγκλονιστικά καλό. Το κακό έρχεται πάντα ολοκληρωμένο ενώ το καλό και να συμβεί έχει πάντα και ένα αλλά….
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Αυτό το συγκλονιστικό, το κατακλυσμικό καλό θα ήθελα να συμβεί – κι αν είναι να γίνει ποτέ, κάπου τώρα θα ήταν μια πολύ καλή στιγμή για μένα, ακούς Σύμπαν;;;;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Σε κάθε αγκαλιά απ΄ τον σύζυγο και απ’ τα εγγονάκια μου (8 & 7 ετών) αισθάνομαι απέραντη χαρά, όπως και με τα mail πολύ αγαπημένου μου φίλου που βρίσκεται μίλια μακριά! 😛
Στη συνέχεια έρχονται τα σχόλια φίλων blogger που εμφανίζονται μετά από χρόνια!
Νομίζω πως αν το σκεφτούμε πιο καλά, υπάρχουν πολλές χαράς!
ΑΦιλάκια πολλά πολλά και καρδιάς! ❤
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Δεν έχεις άδικο, τέτοιες στιγμές το συναίσθημα της χαράς μας κατακλύζει… Αν το σκεφτούμε, ναι, υπάρχουν αμέτρητες στιγμές χαράς , έτσι είναι…
Φιλάκια πολλά πολλά
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Κι εγώ πιστεύω ότι η μαγική λέξη είναι ο «αιφνιδιασμός», κάτι που -δυστυχώς- μόνο οι άσχημες ειδήσεις έχουν το «προνόμιο» να διαθέτουν, ενώ οι συγκλονιστικά ευχάριστες δεν εμπεριέχουν το στοιχείο τού αιφνιδιασμού. Μόλις προχθές (κοίτα σύμπτωση) με ρώτησε ο γιος μου, ποια στιγμή τής ζωής μου υπήρξα ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ευτυχισμένη (από έχει μοιάσει αυτό το παιδί και κάνει τέτοιες ερωτήσεις Παναγία μου; ) Κι εγώ του απάντησα: «μα φυσικά όταν σε γέννησα» Σαν να σε άκουγε βρε Ελένη, μου είπε: «εντάξει μωρέ, αλλά αυτό ήταν κάτι που το περίμενες, δεν σου ήρθε ξαφνικό!» Αχαχα 🙂 Καλό σ/κ και πολλά φιλιά Ελένη μου 🙂
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Καλό ΣΚ και σε σένα και στο γιο σου με τον οποίο μάλλον έχουμε αυτές τις μέρες κοινές ανησυχίες 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
ίσως να μην έρχονται «αιφνιδιαστικά» τα καλά στη ζωή μας… αλλά έρχονται και μένουν! αυτό πιστεύω εγώ.και μάς δίνουν δύναμη να παλεύουμε στις δυσκολίες.
Για εμένα προσωπικά, οι πιο μεγάλες ευλογίες της ζωής μου είναι τα μικρά μου.
Μια ώριμη γυναίκα, είχε πει κάποτε: «μόνο τα παιδιά έχουν και δίνουν πραγματική χαρά…» ίσως να έχει αρκετό δίκιο.
όμορφο κείμενο.
καλημέρα, Ελένη μου!
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Έτσι είναι, τα καλά έρχονται πιο «μαλακά» και γλυκά στη ζωή μας. Οι πολύ δυνατές στιγμές ευτυχίας, όταν φέρνεις στον κόσμο ένα παιδί, έχουν απομακρυνθεί και στη θέση τους υπάρχει σήμερα η σταθερή, γλυκιά ευτυχία του να παρακολουθείς τα μωρά σου να γίνονται υγιείς και ισορροπημένοι ενήλικες!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!