Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και τόνο η ερώτηση θα μπορούσε να είναι:
- Μαμά, μου φτιάχνεις ένα τοστ;
- Μαμά, να δούμε μια ταινία το βράδυ;
- Μαμά, να πάω για καφέ το απόγευμα;
Αλλά το θέμα της ερώτησης ήταν πολύ πιο σοκαριστικό. Γιατί, θα με ρωτήσεις. Δεκαοχτώ χρονών γίνεται το παιδί σε λίγους μήνες, τελείωσε το σχολείο, θέλει ν’ αρχίσει να εξερευνά τον κόσμο – με εκδρομές του προγράμματος Erasmus στην προκειμένη περίπτωση, μεγαλύτερη ασφάλεια και τα λοιπά, αλλά και πάλι θέλει ν’ αρχίσει να εξερευνά τον κόσμο.
Και τώρα τι απαντάς η μάνα;
«Ποπο, τέλεια ευκαιρία, να το συζητήσουμε» ή μήπως «τι-λες-τώρα-παιδάκι-μου-ακόμη-δεν-βγήκες-από-το-αβγό-και-θέλεις-να-τρέχεις-στη-Γαλλία».
Και εννοείται ανάμεσα σε αυτές τις δύο πιθανές απαντήσεις υπάρχουν δεκάδες ακόμη επιλογές, κάθε τόνου και απόχρωσης.
Και τώρα τι απαντάς η μάνα;
Σιγά μην έχεις και ένα σωρό επιλογές, καλή μου. Η ζωή προχωράει, τα παιδιά μεγαλώνουν, και εκεί που σε ρωτάνε «μαμά τι να φορέσω στο σχολείο» η επόμενη ερώτηση είναι «μαμά μπορώ να πάω ταξίδι στην Ευρώπη με Interrail;»
Και τώρα τι κάνεις η μάνα;
Δείχνεις ψυχραιμία, έχεις εμπιστοσύνη στο παιδί, εμπιστοσύνη σε όλα όσα του έχεις μάθει αυτά τα 18 χρόνια, λες από μέσα σου ευχές και προσευχές. Γιατί το παιδί πρέπει να φύγει. Πρέπει να ταξιδέψει, να σπουδάσει (και) αλλού, να γνωρίσει κόσμο και τον κόσμο, να κόψει τον ομφάλιο λώρο, να δοκιμάσει τις δυνάμεις του, να φάει τα μούτρα του, να πεινάσει και να πρέπει να διαλέξει αν θα βγάλει εισιτήριο για το μετρό ή αν θα πάρει σάντουιτς, να πιαστούν οι ώμοι του από το σακίδιο, να έχει ξεχάσει να πάρει μαζί του αρκετά εσώρουχα.
Κι εσύ είπαμε, ευχές και προσευχές.
Και ν’ ακούς τη φωνή του μια φορά τη μέρα (ε, όχι, αυτό το θέλω, μην με πεις και υπερβολική!) και να ακούς στις τρεις κουβέντες που θα σου πει τη χαρά της ζωής και τον ενθουσιασμό της νιότης.
Και με κάθε προηγούμενο ταξίδι να προετοιμάζεσαι ψυχικά για τα επόμενα ταξίδια, για τα μεγαλύτερα και τα πιο μακρινά.
Γιατί έτσι κάνουν τα παιδιά που έχουν μάθει να πιστεύουν στον εαυτό τους και να πατάνε γερά στα πόδια τους, επάνω στις δυνατές βάσεις που έχει βάλει η οικογένεια όσο μεγάλωναν.
Πετάνε μακριά από τη φωλιά και ψηλά στα ουράνια και ανακαλύπτουν τον υπέροχο, μοναδικό κόσμο γύρω μας.
Σε φιλώ,
Ελένη
Τι λές? «να πάρεις ζακέτα» 🙂
πλάκα κάνω.. ο χρόνος περνάει πολύ γρήγορα…δεν ξέρω πως θα είναι το 4χρονο τώρα βλαστάρι μου να κόψει τον ομφάλιο.. αλλά από την άλλη υπάρχουν τόσα να ζήσουμε ως τότε (με υγεία ελπίζω) που αυτό ίσως τελικά έρθει φυσικά και αβίαστα από μόνο του.. είδωμεν..
είδα ότι το post σου είναι 3 χρόνια πριν.. θα ήταν ενδιαφέρον να μας πεις τελικά πώς το βίωσες..
Μου αρέσει!Αρέσει σε 2 άτομα
Καλημέρα φίλη μου,
Θα σου πω, με υπομονή και θετική διάθεση, με σκέψεις «τι ωραία που μεγαλώνουν τα παιδιά μου», τι «ωραία που περνάει», «τι υπέροχες εμπειρίες» και τα λοιπά και τα λοιπά! Φέτος πάντως που πήγε και η κόρη μου πρώτη φορά διακοπές μόνη της, ήμουν λιγο πιο cool – λίγο όμως!
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Καλα αποτελέσματα ευχομαι στο παιδάκι σου! 🙂
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Σε ευχαριστώ πολύ ❤
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ελένη πραγματικά μου θύμισες τα νιάτα μου-φαντάζομαι & η δική μου μαμά κάθε φορά που έφευγα ένιωθε το ίδιο-!! Πολύ γλυκό το κείμενο σου!! 🙂
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Προσπαθώ κι εγώ να θυμάμαι τα δικά μου – δεν είναι και τόσο μακρινά, αλλά όταν είναι τα παιδιά μας είναι λίγο πιο δύσκολο να τα δεχόμαστε. Αλλά αν μπορούμε ας κάνουμε και αλλιώς!
Σε φιλώ
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Ο τίτλος έχει και ένα ερωτηματικό από όσο είδα.. 🙂 Όταν θα εκλείψει -ΚΑΙ- αυτό, τότε θα «το έχουμε χάσει ολοκληρωτικά το παιχνίδι» Ελένη μου!… Αχαχαχα! Στα λέω γελώντας, αλλά δεν γελώ.. Συμμερίζομαι απλά όσα σκέφτεσαι, επειδή είμαι ένα βήμα μπροστά από σένα, εννοώ πως, όσα ζεις εσύ τώρα, τα ζω εγώ έναν χρόνο νωρίτερα.. Αυτή είναι η μόνη διαφορά μας.. Ας είναι καλά τα παιδιά μας Παναγία μου. Μόνο αυτό! Φιλιά πολλά 🙂
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Κι αυτό το ερωτηματικό, ψιλοfake είναι – ακόμη! Σε μερικούς μήνες το βλέπω να απουσιάζει. Δηλαδή, οι ερωτήσεις γίνονται δηλώσεις, αυτό γίνεται, για πες εσύ που έχεις δει τα προσεχώς μου;
Να είναι καλά, μόνο αυτό.
Φιλιάααα
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
«Μαμά θα πάω στη Γαλλία. Τελεία» 🙂 🙂
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Χαχαχα! Ελένη μου!
Έφυγα να σπουδάσω στη Γαλλία στα 17 μου και γύρισα στα 24 παντρεμένη και χωρισμένη με παιδί…και δεν ξαναέμεινα με τους γονείς μου!!! 😛
Δλδ, μην ανησυχείς, υπάρχουν και χειρότερα!!! 😀
ΑΦιλάκια πολλά πολλά και καλή σου δύναμη! 🙂
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Αν σου πω ότι με καθησυχάζεις, ψέματα θα πω!!! Αστειεύομαι 🙂
Ποτέ δεν ξέρουμε πώς θα τα φέρει η ζωή γι’ αυτό και εγώ είμαι έτοιμη και δεκτική για όλα τα καλά της!
Φιλάκια και σε ευχαριστώ που πάντα με εμψυχώνεις.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Αχ σε καταλαβαίνω κι εσένα, τον καταλαβαίνω πολύ κι αυτόν! Γερός να ‘ναι, να πάει, να περάσει ωραία και μια φορά την ημέρα απαραιτήτως τηλέφωνο στη μαμά (εδώ δε το γλιτώνουμε εμείς που οδεύουμε πλέον προς τα 30!). Φιλάκια Ελένη μου!
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Έτσι βρε παιδιά, μην ξεχνάτε τη μανούλα – ωχ, κάτσε να πάρω κι εγώ τη μαμά μου ένα τηλέφωνο!
Φιλάκια
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Χαχαχαχα τι να λέμε, το τηλέφωνο στη μαμά δεν έχει ηλικία (ούτε για τη μαμά, ούτε για το παιδί!). Όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε, τόσο πιο εντάξει θα είμαστε εμείς με τις μάνες μας και τα παιδιά μας μαζί μας.
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Πω πω !!! Πολυ συγκινητικό το κείμενο σου ! Ειδικά εκείνο το σημείο με το τηλεφώνημα …
μου αρέσει ακόμα αυτο που γράφεις σε μια απάντηση : «τον χαίρομαι και τον ζηλεύω…»!
Ευχομαι να αντιδράσω και εγω με αυτή την ψυχραιμία και την ωριμότητα που αντιδράς τωρα εσύ !!!
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Ξέρεις, ούτε ψύχραιμη ούτε ώριμη είμαι. Αναγκαστικά αντιδράς έτσι, γιατί αλλιώς χάνεις το παιχνίδι με τα παιδιά! Οπότε, να είσαι σίγουρη, κάπως έτσι θα αντιδράσεις κι εσύ 🙂
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Το ελπίζω και το ευχομαι ! σε ευχαριστω εγω, για τα ωραία θέματα με τα οποία καταπιάνεσαι και μου δίνεις αφορμή να σκεφτώ και να επεξεργαςτω πράγματα και καταστάσεις που ενδεχομένως να με βρουν απροετοίμαστη. Να ´σαι καλά!
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Ελένη μου αν το καμάρι σου έχει πάρει τις σωστές βάσεις από την οικογένειά σας, τότε να μην το φοβάσαι! Ας ανοίξει τα φτερά να πετάξει, να γνωρίσει τον κόσμο! Και εννοείται να σε παίρνει τηλέφωνο και μια και δυο φορές να σου πω…χιχιχι φιλάκια
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Υπέροχο! Συγκινητικό! Να πάει και να παίρνει τη μανούλα τηλέφωνο. Μου θύμισες την πρώτη φορά που είπα κ γω στη δική μου μανούλα πως θέλω να πάω Κωνσταντινούπολη και μετά erasmus στην Ισπανία
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Να πάει, αυτό λέω κι εγώ γιατί τον καταλαβαίνω, τον χαίρομαι και τον ζηλεύω!
Καταλαβαίνω τη μανούλα σου αλλά καταλαβαίνω κι εσένα. Θέλουμε να εξερευνήσουμε τον κόσμο, μικροί και μεγάλοι, και όταν έχουμε την ευκαιρία δεν πρέπει να την αφήνουμε να πηγαίνει χαμένη!
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
τι ωραία που τα λες!
χαίρομαι την ψυχραιμία σου…
και εγώ έτσι τα σκέφτομαι, αλλά δεν ξέρω πώς θα αντιδράσω όταν θα έρθει εκείνη η στιγμή…
πότε μεγαλώνουν και φεύγουν από την αγκαλιά μας!… ό,τι πήραν τα πρώτα, κρίσιμα χρόνια, από την οικογένεια, αυτό μένει
φιλιά
Αλεξία
https://momyof6.wordpress.com/
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Αυτό που λες, Αλεξία μου, ό,τι πήραν τα πρώτα χρόνια. Όσο για την ψυχραιμία, αν μπορείς κάνε κι αλλιώς!!!
Φιλιά
Μου αρέσει!Μου αρέσει!