Γύρισα την Κυριακή από ένα διήμερο ξεκούρασης και χαλάρωσης. Και ευτυχώς που είχα ξεκουραστεί μια μέρα, γιατί με το που μπήκα στο σπίτι άρχισα να φτιάχνω ζύμες για ρολάκια και βέβαια το φαγητό μας για το βράδυ και το μεσημέρι της επομένης.
«Μα, καλά, τι σε έπιασε;» ρώτησε ο καλός μου.
«Αφού δεν τα προλαβαίνω τα παιδιά με το φαγητό, τι να κάνω;» απολογήθηκα.
Και μετά, ζυμώνοντας και φουσκώνοντας και γεμίζοντας ρολάκια –γλυκά και αλμυρά- και ψήνοντας κοτόπουλο στο φούρνο και κόβοντας σαλάτες, σκεφτόμουν πόσο συχνά ακούω αυτές τις μέρες το «μαμά, τι έχει να φάω;»
Και από τα δύο μου παιδιά. Ακόμη και μισή ώρα μετά το φαγητό. Ακόμη και δύο φορές ανάμεσα στο μεσημεριανό και το βραδινό τους.
Και θυμάμαι τις φάσεις με τις φρουτόκρεμες και τα πρώτα τους γεύματα. Τότε που μου φαινόταν –και έτσι ήταν δηλαδή- ότι όλη τη μέρα ετοίμαζα κάποιο φαγητό: γάλα και μετά έπλενα μπιμπερό, ξεφλούδιζα και έκοβα και πολτοποιούσα φρούτα για την κρέμα, ξεφλούδιζα και έκοβα και έβραζα λαχανικά για το μεσημεριανό και πάλι γάλα και πάλι πλύσιμο μπιμπερό και μετά πάλι κρέμα για το απογευματινό… η μέρα της μαρμότας.
Και μετά, να κυνηγάω παιδιά να φάνε τα φρούτα που τους έχω καθαρίσει. Και να φτιάχνω δύο και τρεις σαλάτες για να φάει το κάθε ένα από μισή μπουκιά από τη (διαφορετική) σαλάτα του αφού στα παιδιά μου δεν αρέσουν τα ίδια λαχανικά. Και να τηγανίζω κεφτεδάκια και ψαράκια. Και να ψήνω πίτες και πιτάκια. Και να αλείφω φέτες ψωμί. Και να φτιάχνω «ζουμερά» τοστάκια (η κόρη μου ξέρει τι εννοούμε!).
Και μετά από μερικές μέρες (χρόνια δηλαδή) να φτιάχνω πολλές φορές δεύτερο φαγητό γιατί η ποσότητα που προγραμμάτιζα για δύο γεύματα έφυγε όλη στο μεσημεριανό!
Και ενδιάμεσα να ακούω «μαμά, πεινάω»!
Γι’ αυτό κι εγώ πλάθω, ψήνω, βράζω, ξεφλουδίζω, ψιλοκόβω, χοντροκόβω, αλείφω, ζεματίζω, αλατίζω… όλη τη μέρα – καλά, όσο είμαι στο σπίτι. Για να ταΐζω και να θρέφω.
Γιατί αυτός είναι ένας από τους ρόλους μου. Να θρέφω και να ταΐζω, το σώμα και την ψυχή των παιδιών μου. Για όσο με χρειάζονται και ακούω «μαμά, πεινάω» εγώ θα είμαι εκεί. Όπως και όσο με θέλουν.
Σε φιλώ,
Ελένη
Υ.Γ. Ο τίτλος του post μου έφερε στο μυαλό και ένα άλλο «Μαμά, πεινάω!». Αγαπημένο τραγούδι, αγαπημένη τραγουδίστρια, Τάνια Τσανακλίδου, αφιερωμένο για άλλους λόγους στη δική μου μαμά.
myfortysomethingworld 
Όλο με κάνεις να κλαίω…
🙂
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Στην άκρη του ματιού το έχουμε εμείς το δάκρυ!
Φιλιά πολλά
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Έχεις δίκιο!! Και εμείς το ίδιο δεν κάναμε;; Ολα εδώ πληρώνονται!! Υπέροχο κείμενο!!
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Έτσι! Σε ευχαριστώ ❤
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ελένη μου χρυσοχερα, σε νιώθω!!! Σαν τη μανούλα μου κι εσύ.. όλους να τους ευχαριστήσεις.. είσαι γλυκύτατη !!!
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Σε ευχαριστώ τόσο πολύ!
Να έχεις μια όμορφη μέρα
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
οι τελευταίες φράσεις σου είναι η έκφραση που έψαχνα να βρω στο ατελείωτο «μαμά πεινάω»…Σ’ ευχαριστώ που με κάλυψες τόσο απόλυτα… Πόσα διαφορετικά απογευματινά και πρωινά να βρω η μάνα;;;;;
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Χαίρομαι όταν συμπορευόμαστε οι μαμάδες… Φιλιά
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Μεγάλη υπόθεση το φαγητό! Ενώνει όλη την οικογένεια, αλλά ξεθεώνει και τη μανούλα! Ευτυχώς που ο καλός μου βοηθάει (όταν είναι σπίτι) στην κουζίνα κι έτσι μοιράζεται ο κόπος και πολλαπλασιάζεται η αγάπη!
Καλώς σε βρήκα Ελένη!
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Καλημέρα Μαίρη,
Καλώς σε βρήκα!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Δεν θα γράψω τα ίδια με τους /τις προλαλήσαντες γιατί προσωπικά, αλλιώς αντέδρασα όταν ένα ένα και τα τρία μου πουλάκια πήγαν στα σπίτια τους και αυτό έγινε στα 19-21 τους! (Ήταν και οικονομικά ανεξάρτητα από πολύ νωρίς) 😉
Από τα 23 μου, είμαι μαμά και όλα αυτά τα χρόνια που τα είχα σπίτι, ακόμα και ψωμί ζύμωνα και τυρί και γιαούρτια σπιτικά κλπ τους έφτιαχνα, άσε που σπάνια και τα τρία έτρωγαν το ίδιο φαγητό, άσε που τότε έφτιαχνα σκηνικά για την TV, άσε, άσε που όταν ο μεγάλος ήταν 12 χρονών ξαναπαντρεύτηκα και έκανα το δεύτερο που τώρα είναι 30… άσε που ο άνδρας μου, έφερε και την 8 ετών κόρη του, σπίτι… άσε τι τράβηξα με αυτό το κοριτσάκι που είχε ορκιστεί να με χωρίσει απ΄τον μπαμπά της άσε…άσε! 😛
Γι αυτό και όταν έφυγε και το τρίτο μου πουλάκι, έκανα ένα τεράστιο ΟΥΦ! χωρίς καμιά ενοχή! 😀
Τώρα που είμαι γιαγιά, (7 & 6) απολαμβάνω τα εγγονάκια μου, όταν η ίδια το αποφασίζω! 😉
Καλή δύναμη μανούλες!!! 🙂
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Η προοπτική που μας δίνεις είναι ανεκτίμητη.
Το έκανες το ουφ; Παρότι γκρινιάζω, δεν μου ακούγεται και εξωπραγματικό…
Θα σου πω τι θα κάνω όταν θα φύγουν και τα δικά μου παιδιά – προς το παρόν δεν μπορώ να φανταστώ να φεύγουν εντελώς, προτιμώ να γίνει λίγο λίγο, κι ας έχουν το σπίτι ξενοδοχείο 😉 Και όταν με το καλό έρθει η ώρα για εγγονάκια, θα ανασκουμπώσω τα μανίκια και θα πιάσω ξανά τις ζύμες και τα κατσαρόλια!
Αλλά ας μην προτρέχω.
Καλό σου βράδυ Στεφανία…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Βάλθηκες να με συγκινήσεις και σήμερα, μέσα από τα ρήματα σου: «πλάθω, ψήνω, βράζω, ξεφλουδίζω, ψιλοκόβω, χοντροκόβω, αλείφω, ζεματίζω, αλατίζω»…και ξαφνικά, έρχεται η επόμενη μέρα…που έχουν έχουν ανοίξει τα φτερά τους τα πουλάκια, και η μαμά δεν έχει κανένα…ρήμα να «εφαρμόσει»… Αχ μαμά, όσο προετοιμασμένη και να είναι γι’ αυτό η μαμά, η αντίδραση της είναι πάντα η ίδια… Φιλιά και καλημέρες και συγνώμη αν έγραψα τα στενάχωρα… Είναι που μου τα θύμισες… 😦
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Καλημέρα Πέτρα μου,
Δεν είναι στενάχωρα, είναι μέρος του κύκλου της ζωής – αυτά λέω στον εαυτό μου αλλά δυσκολεύομαι να πειστώ!
Προετοιμασμένη όμως η μαμά δεν θα είναι ποτέ – εγώ τουλάχιστον! Παρότι η… φωλιά αδειάζει όπου νά’ ναι, δεν μπορώ να προετοιμαστώ για ένα σπίτι όπου τα παιδιά θα είναι «επισκέπτες», ακόμη κι αν συνεχίσουν να μένουν μαζί μας σαν φοιτητές στην Αθήνα.
Καλημέρα
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Wow, γίνεται κι αυτό;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Είναι ωραίο να κάνει μια μαμά κάτι τόσο «απλό» κι όμως τόσο σημαντικό για την οικογένειά της… Γιατί όντως είναι τροφή και του σώματος και της ψυχής… Το τραγούδι πολύ αγαπημένο και για μένα…
Καλημέρα, σε φιλώ
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Καλημέρα… τα φιλιά μου
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Άσε, και τα δικά μου όλο το ίδιο λένε! 🙂
δεν τα προλαβαίνω!
και τα έχω και καλομαθημένα με σπιτικό φαγητό, δεν καταδεχόμαστε τα έτοιμα και επεξεργασμένα.
Καλή δύναμη να έχουμε, να παλεύουμε και στην κουζίνα!
Καλημέρα, Ελένη μου.
Αλεξία
Μου αρέσει!Μου αρέσει!